waarom verlangen sommige mensen naar liefde, als ze vervolgens alleen willen zijn???

ik begrijp het niet meer, ik heb nu woorden met mijn vriendin omdat iemand een krabbel gaf op hyves met een kus.. als één van haar vriendinnen zoiets doet is er niks aan de hand en is alles goed, maar zodra een ander het doet zonder verdere bedoelingen dan is het gelijk een groot feest! Ik begrijp dat gewoon niet als ik heel erg eerlijk ben, Ik heb voor mijn vriendin gekozen en zal haar altijd trouw zijn omdat ik zielsveel van haar hou! maar vanaf kleins af aan ging ik al meer met meiden om dan jongens en ben altijd heel erg vrij in mijn opmerkingen en verwoordingen (zolang het op een leuke manier gaat) dit wist ze van te voren maar nu is het elke keer een dilemma, Het zijn opmerkingen of woorden zonder betekenis gewoon een leuk iets om wat te zeggen te hebben en iemand op te vrolijken, dat wil niet zeggen dat het in het echt ook gebeurt of zou gaan gebeuren, iedereen die me kent weet dat ik zo ben en iedereen beseft dat ik er niks achter zoek en is er toch iemand die er meer achter zoekt dan leg ik het uit of ik verbreek het contact. maar nu ineens is dat het probleem waarover wij steeds discussies hebben.
nu ineens is dat wat alles kapot maakt, soms vraag ik me af??? zou het echt zo zijn dat iemand ineens van de een op andere dag zo jaloers kan zijn op mensen, door het verleden dat dit mogelijk is?,
Of zal het een reden zijn uitangst.. in de hoop dat de ander een punt zet achter de relatie maar dat men het niet durft te zeggen omdat het gevolg ervan is dat men weer alleen is?

Ik weet vaak niet meer wat ik denken moet, waarom kan ik niet gewoon mezelf zijn en moet ik mijn leven veranderen zodat ik een ander gelukig kan maken?
hoor je dan wel echt bij elkaar en moet je je eigen mening inleveren zodat je denkt dat je dan gelukkig bent?, of moet je bij je eigen mening blijven maar dat je relatie dan "als een sluipschutter naar zijn doelsluipt" opgeven? ik vraag het me steeds vaker af ook wat de beste keuze zal zijn want eenmaal een keuze gemaakt valt die niet meer terug te draaien. ik wou dat een hoop dingen een stuk makkelijker waren en je ze niet hoefde te maken.

nogmaals ik hou zielsveel van mijn meissie en zou mijn leven willen geven maar das een keuze die ik dan maak omdat ik van haar hou en dat is mijn eigen mening en waarde,
maar als ik dit doe heeft het niets meer met mijn mening te maken, maar met de mening van een ander en word ik dan nog gelukkig?
waarom valt dat niet te begrijpen en waarom ziet ze niet in wat ik voor haar voel en dat ik het nooit zou doen?!